Intro su chi sos innimigos de sa limba imputant a su movimentu linguìsticu, dae pagu tempus, s’est fata forte sa resone chi si faghet su chi si faghet petzi ca sos amantiosos de sa limba sunt interessosos. Cando sos atacos a sa lsc ca est artifitziale o ca est logudoresa cascàviant ca no atacant a logu perunu e non faghent prus efetu, tando si colat a custu argumentu disfamiadore. In una realidade economicamente dèbile comente sa Sardigna custu podet finas produire dannos, ca sa gente no est avesa a respòndere a custos ingiùrgios. 



Gasi professores acadèmicos chi dogant dae sas càscias pùblicas finas a 8 mìgia èuros a su mese e forsis non traballant ca sunt semper publichende romanzos o iscriende artìculos contra a sa limba sarda (ma chie nde controllat su rendimentu in su traballu?), si permitint de acusare sos operadores linguìsticos (chi 8 mìgia èuros a s’in capas los bident in un’annu intreu de traballu), ca si interessant de sa limba petzi pro su dinari. E ite si crèent de èssere comente Giuanne Lilliu o Frantziscu Màsala? Cuddos si chi fiant èroes, issos sunt petzi imborduleris de giorronada! 



Sa realidade est diferente de a beru. E giai l’ischimus. Como chi sa lege 482/99 est andada a regime, e Prodi cun Berlusconi l’ant truncada, s’annualidade de ocannu est s’ùrtima cun calicunu dinareddu pro sos isportellos. Difatis su de Aristanis est acanta de tancare, su de sa Regione at a durare petzi finas a su 31 de nadale e de sos àteros s’ischit chi su dinari est semper prus pagu. Ma cantu si gastat in Sardigna pro sa limba sarda? 



De sa 482 at a abarrare prus o mancu unu milione de èuros e de sa 26 su matessi. Sa 26, pro su prus, dat su dinari a provìntzias, universidade e a editores chi s’ischit comente lu gastant o lu perdent. Duncas pro sa limba sarda podimus calculare chi si gastat, oe in die in Sardigna e resonende a sa grussa, belle unu millione e mesu de èuros pro fàghere traballare belle 200 pessones. Chimbichentos si contamus sos dopolavoristas. Comente business culturale no est de a beru meda si cumparadu cun totu sos àteros. 



Petzi leghende sos giornales si benit a ischire chi pro su cinema “sardu” si gastant in un’annu 7 milliones de èuros (tutto torna, anche il soldo), benes culturales finas a 30 milliones de èuros, isport 21 milliones de èuros, ispetàculu 20 milliones de èuros. Pensamus a totu cuddos ispetàculos (sena pùblicu pro su prus) ammaniados cun contributu de sa Regione. In sos annos colados, nova de custas dies publicada dae su giassu ufitziale de sa Regione, pro òperas teatrales ant gastaudu 80 milliones de èuros e petzi ocannu 17 milliones. Si pensamus posca chi si faghent in s’istiu finas 17 festival de mùsica jazz e non s’ischint cantos festival cinematogràficos totus uguales pagados semper dae sas càscias pùblicas... Sena contare totu su dinari chi, onni annu, sa Regione versat (in prus a sas leges 26 e 482) a s’Universidade in unu fundu indistintu in ue sas tzifras sunt de iscobèrrere de a beru ca sunt mannas. E in prus sos acadèmicos de ocannu ant finas una lege noa pro sas chircas iscientìficas in ue podent afundare sas manos e sùmere… 



De chie est su business? Pro ite sos de sa limba no ant nudda e in prus si lassant collionare puru? Est curpa de sa Regione chi isprecat su dinari e lu dat a sos àteros? Est curpa de sa malasorte? No, ca in àteros setores culturales, in sos annos, si sunt formados interessos organizados e lobbies capatzas de interagire in sa sotziedade e de otènnere balàngios pro sas atividades issoro. De chie est sa curpa si a sos de sa limba andat pagu? 



Sa neghe est de su movimentu linguìsticu de seguru chi galu no at amaduradu e bivet suspesu in s’isetu chi lompat unu miràculu…e brigat…brigat…e no at mai costituidu mancu unu comitadu unitàriu linguìsticu pro relatare cun sa Regione a manera sèria. Ma comitados pro defensare su “campidanesu”, cussos giai, mi…!



Solu su tontighine est organizadu in contu de limba.



Ca si su movimentu s’organizat podet bìnchere e otènnere sos reconnoschimentos pro sa professionalidade de sos operadores chi cheret nàrrere unu tantu de dinari pro los podere pagare a modu chi traballent comente professionistas, mancari in bidda issoro etotu. Pròpiu su chi sos professores, chi tirant finas a 8 mìgia èuros a su mese sena traballare e pubblicare, non cherent pro puntìlliu e isciapidòriu pessonale. Però defensant su “campidanesu”, paris cun sos nostros “indian scouts”, balenteddos sena peruna birgòngia chi traighent sa càusa issoro pro bator soddos alleende·si cun sos innimigos de sa limba, sos oligarcas acadèmicos. 



Ma comente pro sas “guidas” indianas de sas pellìculas americanas una cosa est segura: cando sa gherra at a èssere finida o dae una parte o dae s’àtera (o dae ambas) già nde ant a leare de atza…