|
Diretore: Micheli Ladu - Editore: Sòtziu
Limba Sarda
|
CHISTIONES
|
09/12/2008
Cando si faghet polìtica-dentìstca
[de Micheli Ladu] |
Mi mancaiat feti s’artìculu de Paolo Zedda pro cumprèndere chi no aia
cumpresu nudda, non bastaiat s’artìculu semper in s’Unione Sarda de
pagu tempus a como de s’armada brancaleone chi pro su “campidanesu”
issoro (?) pagu e nudda at fatu. Ma cussa de Zedda est una lectio
magistralis, fata dae unu chi, balla, ti bogat a campu Cartas
Calaritanas e donatziones de Santu Nicola de Trullas (ma sos falsos
de Arborea cando nos los numenades? A no, giai fatu! Nà chi cussa
fiat fonte atendìbile pro Zedda).
Cumprendimus chi s’arte de etnomusicòlogu siat cosa chi leet tempus,
chi est cosa chi atenet a s’oralidade ( ma sa lsc no l’impreat sa
Regione a manera isperimentale e iscrita? Amus bidu mai delìberas
fatas a mutetos o in batorina?). Cumprendimus chi traballat in unu
master in ue est coladu totu sa “rughe ruja” intre mèigos,
veterinàrios, dentistas e chi sa limba est acanta a si mòrrere de a
beru si sighint sos inditos de cussu master.
Su chi ispantat est chi issu etotu at apostivigadu su faddimentu de
una cosa chi galu la sunt isperimentende e mescamente nde bogat a
campu sas proas: e nos narat chi cussos macos de sa LSC ant bogant a
campu “invenzioni linguistiche”, comente ammentat in s’Unione, che a
allegas comente a “Mìgia” in logu de “milla, midza” ammentende chi
cussu faeddu “Nessun sardo, in nessun tempo, lo ha mai detto”.
Balla! E ite pensade chi amus fati nois? Amus fortzis fatu a sa
manera chi unu etnomusicòlogu s’isbetat? Nono. No amus pigadu unu
poleddu e semus andados in giru die e note che a biagiadores de s’otighentos.
Nono, nois non semus gasi: amus leadu una casta de traste chi tenet
nùmeros e una casta de corru chi sos indìgenos abbètiant sighende a
lu tzerriare “telèfono” e iscobertu chi “Mìgia” lu narant in Fonne e
Olìana. Gasi comente in sa parte mesana de sa Sardigna podimus
agatare totu sas àteras formas. “Pagu bessidu” si diat dèpere
nàrrere in cale chi siat variedade a unu chi narat custas cosas.
Posca mi chircat finas su serbo-croato e su ceco-slovaco, unu chi no
ischit mancu ite narant in Olìana (ma si no
apìtzigant ne a muru ne a ghenna! Sa die chi non si bolet
chistionare de sa Sardigna ma de repùblica de su Logudoro e de
Campidanu narade•mi•lu ca mi fatzo su passaportu, tzèrrio a Putin e
mi bufo una pariga de vodkas).
In sa cunferèntzia de Macumere, su professore friulanu Giovanni
Frau, at mustradu che esempru de su pagu atentu de s’Itàlia pro sas
limbas de minoria narende chi in sos ditzionàrios non est presente
su sintàgma “polìtica-linguìstica” . Nois, a pustis de àere letu sas
cosas naradas dae Paolo Zedda, podimus nàrrere chi in Sardigna b’at
bisòngiu fintzas de su sintàgma “polìtica-dentistica” chi pro unu
etnomusicòlogu semper oralidade est mancari siant bambìghines. Ma si
sighimus cun sa polìtica-dentìstica nche paramus de a beru male: una
borta isparèssidu su sardu non nos abarrat àteru de li nàrrere a
Paolo Zedda: “Tolto il dente, via il dolore?”
|
|
|