A bias a isbetare est faina prus peleosa de cussu chi si depet fàghere etotu. Mesche si s’isbetat chi a fàghere sas cosas siat unu sistema chi mancu càrculat a su movimentu linguìsticu e a sas cosas chi faghet in tempos de mistificatzione informativa, de tìtulos de giornales marioladores o de su mudìmine issoro matessi chi est fortzis fintzas peus. Unu imbòrdulu malu a isboligare chi sos medios massivos in Sardigna ant sighidu a tropizonare pro nche lassare foras semper sa chistione de sa limba. 

Si in sos giornales prus isparghinados in s’ìsula mancu pro isperu essint cosas iscritas in sardu a fitianu (foras de unos cantos progetos finantziados dae àteros entes) in sa televisione sarda su sardu si firmat a sos contos de foghile de sos mannos o de teatru (chi andat bene ma su sardu non podet èssere petzi cussu). Bellagasi esistit internet e sa possibilidade de informatzione lìbera online, ca galu non semus in Tzina, e tenimus unu mèdiu chi potzat mostrare, a chie est interessadu, una mirada diferente de sa bisione de sa limba in Sardigna. 

Cun Telelimba sa gente at a pòdere ascurtare e bìdere dae sesi cales sunt sas fainas de importu chi medas medios massivos mancu nde faeddant, ant a ascurtare cosas a subra de su sardu e pro su prus “in sardu” chirchende de prenare cussu boidore mannu chi galu in die de oe sos sardos agatant subra sa limba nadia. Informatzione est formatzione e, paradossu de s’istòria, s’agiudu prus mannu pro sa minoria sarda lompet dae unu traste globalizante, ca de mèdios localizantes chi ruent no in su provintzialismu ma in su bambìghine, in Sardigna, nch’est luadu su logu. Telelimba naschet pro custu, ca non serbit a tènnere deghe canales diferentes, analògicos o digitales, chi ti contant sa matessi cosa. 

Telelimba bolet mostrare su cuadu e lughidare cussu chi paret rùine; cun cunvegnos, intervistas, inchestas.Telelimba est informatzione. Telelimba est formatzione.

Intra in