Su prèmiu Igrèsias de ocannu non podiat andare a una pessone seberada mèngius. Su giornalista de “Sardegna Uno” Pier Sandro Pillonca, at difatis leadu carchi die a como, in sa tzitade surcitana, unu de sos reconnoschimentos prus de importu de s’ìsula pro s’atividade giornalìstica sua de custos ùrtimos annos. 



Pillonca, cojuadu e cun unu fìgiu, est naschidu in Seui su 24 de Ognassantu de su 1966. A pustis de aère pigadu sa laurea in lege in s’universidade de Tàtari cumentzat a iscrìere artìculos pro revistas sardas. In su 1997 intzìngiat in Sardegna Uno su primu telegiornale regionale in limba sarda. Pro un’annu intreu sa televisione trasmitit onni die is notitzias finas in diferentes bariedades de su sardu. 



In su 1999 trabbagliat a DIE PRO DIE una trasmissione inue si faeddat de polìtica, cronaca, cultura, traditziones populares, sport. Sardegna Uno nde trasmitit 153 puntadas finas a su 2003. Pro custos trabbaglios retzit in su 2001 su prèmiu “Funtana Elighe” in Silanus. “Die pro Die” serrat in su mese de Gennàrgiu de su 2003 e lassat logu a “Visiones de Sardigna” unu programma intregadu a su cinema e a sa chirca de filmados antigos mai essidos in televisione. 



Gràtzias a s’agiudu de sa Cineteca Sarda, pro sa prima borta benint mustrados documentos de ispantu: sa prima essida de mamuthones e issohadores in Mamoiada de su 1954, sos ballos de carrasegare in Seneghe in su 1957, sa festa de Santu Antine in Sedilo in su 1957, un’intervista a Giuanni Lilliu de su 1965, is ripresas fatas in Sardigna de Andreas Bentzon in is annos ’50.



In su 2005 serrat in bellesa sa faina cun una intervista a Gian Franco Zola. Su giogadore de su Casteddu, pro sa prima borta, respondet in sardu a unu giornalista contende sa vida sua cun naturalesa. In su 2006 cumentzat “Zente”: cincu puntadas inue si faeddat de cantu a tenore, de arte, de mùsica, de pastores e de literadura cun intervistas a òmines e fèminas chi ant rèndidu onore a sa Sardigna.



Cun sa bìnchida de su prèmiu Igrèsias Piersandro Pillonca si candidat (o si cunfirmat) comente òmine nòdidu e de giudu in totu sas chistiones chi pertocant a s’impreu de sa limba sarda in sos mèdios de comunicatzione massivos. Unu puntu de riferimentu, paris cun babbu Pàulu chi li at singiadu su càminu cun trasmissiones mai ismentigadas comente “S’arrejonada”, pro s’impreu de sa limba sarda in tretos giornalìsticos. 



Ma su chi distinghet a Piersandro comente "printzipale" e "nòbile" in su mundu de sa limba no est solu sa bellesa de sa limba impreada, ma finas sa professionalidade e sa passione chi ponet in su traballu. Calidades raras in mesu de unu movimentu pro sa limba chi - mèngius a lu denuntziare nois in antis chi lu iscovient sos nèmigos - contat ciarlatanos e "pressapochistas" in cantidade. 



A belle deghe annos dae s’aprovu de sa lege 26 si podet cumintzare a resonare subra s’aplicatzione de s’artìculu 14 chi istàntziat dinare pro s’ispàinu de su sardu. Carchi cosa s’est fata, ma bi cheret megioru ca su dinare andat a sos meres de sos mèdios chene chi bi resurter una bisibilidade manna de sa limba, mentres sos autores sunt in dificurtade. E cussu “circuito virtuoso” chi si depiat allùghere non s’est bidu e sos editores si nch’ant leadu su vìtziu lègiu de fàghere programmas e progetos in sardu a pagamentu ebbia. 



Ma cun totu custu, e sos pedinos non mancat, semus cuntentos pro su sutzessu de Piersandro. In s'anneu chi, a bias, daet s'afatèriu pro sa limba, issu istrinat unu modellu de cumportamentu educadu, sèriu e balente finas in oras de dificurtade. A Pillonca sos cumplimentos dae Diariulimba e Sòtziu Limba Sarda e unu gràtzias mannu pro su chi at fatu, pro su chi est faghende e pro su chi, semus seguros, at a sighire a fàghere.