SU GIASSU
Domo
Ite est Diariulimba
Sa gerèntzia de Diariulimba
Su Sòtziu Limba Sarda
Organigramma de su Sòtziu
LINKS
ARCHIVIU annu pro annu 
Pro retzire sa lìtera de noas
ISCRIENOS
diariulimba@sotziulimbasarda.net



Diretore: Pepe Coròngiu       Coord.Editoriale: Micheli Ladu
CHISTIONES

21/12/2007 
Unu pìscamu proibit. Unu cardinale cheret a faeddare in sardu!
[de Cristiano Bècciu]

Apo pagu de nàrrere a dae chi intendo chi unu pìscamu no at permissu de nàrrere sa missa in sardu. No isco si est prus s’arrennegu o s’anneu chi mi trobeit su faeddu e non resesso a nche betare paràula. Domma manna mia chi fiat sàbia, mi naraiat semper chi de sas pregadorias nche lompet a su chelu su chi essit ebbia dae su coro. E issa naraiat su rosàriu die cun die, cun fide e dae su coro, e in sardu. Si nch’est morta che a totu, e non creo chi in carchi giassu de su chelu, in ue acasagiant sas animas bonas, l’apant fatu un’esàmene de italianu: no nde ischiat faeddare a nudda!.


E comente fatzo a dinnegare su chi at naradu unu pìscamu, finas aende su deretu de nàrrere chi nono a custa custa atrivida eclesiàstica, chie so deo, e mescamente, ite li potzo nàrrere pro chi giambet idea? Chi sa limba sarda balet cantu a s’italiana e nche lompet a su chelu su matessi? Cussu, creo chi l’iscat: l’ischiat giàja mia, semi-analfabeta e no l’ischit unu pìscamu? 


Mi’, como, a su meleda•meleda m’est bènnidu a conca un’ammentu. Fiat su 2003, fiamus in Otieri, in su Prèmiu Logudoro, cuncursu literàriu in rima, a tema impostu e in sardu. Fia in giuria e paris cun sos àteros aiamus detzisu de dare su “Prèmiu cultura” a su cardinale nostru, nàschidu in Otieri, Màriu Frantziscu Pompedda, chi a prus de èssere cardinale in sa crèsia contaiat che a unu ministru de sa Giustìtzia in su Vaticanu. Òmine de giudu, cultura e respetadu meda: su Paba Ratzingher etotu, s’annu passadu, at naradu missa in su funerale suo (incarcade inoghe pru cumprèndere chie fiat: http://www.korazym.org/news1.asp?Id=19698 ). 

Sa die, su cardinale Pompedda nos at ispantadu a totus: at faeddadu in sardu e at naradu de defensare e amparare su sardu, de nde bogare a pìgiu càntigos e pregadorias in sardu!. A pustis de prus de chimbanta annos a tesu dae sa terra sua non si fiat ismentigadu de sa limba. Tando, a su Pìscamu italòfono Mani no li respondo deo, chi bàrgio cantu a s’assu de cupas, ma fatzo faeddare unu cardinale, unu prìntzipe de sa crèsia, unu sardu chi faeddaiat finas in sardu. Deo incuro sa trascritzione ebbia de cudda arrejonada in otieresu. Si posca lu cherides bìdere e intèndere, incarcade inoghe suta e ponide mente a su cardinale, ca podet prus de unu pìscamu!

LINK VIDEO

Cristiano Becciu




M’azis invitadu oe a bènnere pro custu prèmiu e bos devo nàrrere chi pro me est una grande cosa, de èssere inoghe. Ma, in modu particulare so cuntentu ca pruite do penso chi su chi faghides bois est una cosa de grande importàntzia pro sa Sardigna e pro nois etotu. Deo m’ammento dae chi fia pitzinnu minore, cussu chi est istadu pro me su pretzetore, su mastru - deo cherzo faeddare de Dutor Pastorinu - forsis medas de a bois nd’ant intesu faeddare, ma non totus creo chi l’azis connòschidu, pruite oramai sunt pius de chimbanta annos chi est mortu, ma una carrela in Otieri est intitulada a isse, cun un’àtera chi est intitulada a sa sorre, a Segnora Conceta. 

E bene, m’ammento chi mi naraiat semper, babbai, chi non mi devia mai ismentigare de sa limba sarda. E como mi paret chi incomintzamus a cumprèndere custa cosa, a cumprèndere chi sa limba nostra est pro a nois una grande cosa, una grande richesa, e guai a chie s’ismentigat e non connoschet sa pròpia limba, su pròpiu faeddu. Naro chi su sardu meritat de èssere connòschidu dae nois in modu particulare, e penso chi finas a sos fizos bois devides, in carchi manera, fàghere a cumprèndere chi su de pòdere faeddare su sardu cheret nàrrere una grande richesa. Ca pruite cheret nàrrere de reconnòschere sa pròpia orìgine, e cheret nàrrere puru, in modu particulare, de si ligare a sa pròpia terra, a sa pròpia tzitade, a sa pròpia bidda. 

E de àtera parte deo penso a si pòdere faeddare in sardu cheret nàrrere a pòdere nàrrere sas cosas in sa manera mezus possìbile ca pruite est unu faeddare pius diretu e chi benit dae su coro, e poi benit dae una mentalidade nostra chi amus e naturalmente, tzertamente custu semper non lu podimus fàghere faeddende in italianu o faeddende in àteras limbas. E sa cosa chi bos devo nàrrere est custa: non nos devimus mai birgonzare de faeddare e de connòschere su sardu. E invece nois nos devimus impignare de onzi manera de lu connòschere e de lu faeddare no, e deo puru, guasi de lu cunfùndere cun s’italianu, cunfundende•lu cun sa limba italiana e de bi pònnere paràulas italianas chi non sunt sardas e de faeddare, una borta si naraiat, faeddare un’italianu porcheddinu, beru? Nois non podimus nàrrere de faeddare su sardu porcheddinu, no, chircamus de la connòschere custa limba.

 Deo m’iscujo ca como no est chi la poto faeddare ogni die e m’iscujo si apo una tzerta dificultade a lu faeddare ma in sa cunversatzione lu poto semper impreare, lu poto semper nàrrere su chi penso in limba sarda. Pro custu bos cherzo nàrrere chi est una grande cosa chi bois, cun custos prèmios, podides in carchi manera agiuare pro chi sa limba non siat ismentigada e siat semper de pius connòschida dae totu. E nois devimus èssere veramente fieros, devimus èssere veramente cuntentos de la pòdere faeddare custa limba e de pòdere nàrrere su chi pensamus in sa limba nostra, custu….Veramente so cuntentu e bos ringràtzio de su chi podides fàghere. 

S’àtera borta chi so bennidu a inoghe apo nadu, semper faeddende in sardu, apo nadu chi forsis bisonzaiat, de carchi manera, de fàghere pius prèmios o de istituire unu prèmiu pro sa limba sarda ma pro cantu riguardat e podet interessare sa religione, cioè de fàghere carchi cuncursu pro càntigos o pregadorias in limba sarda , ca in carchi bessu si podet agiuare sa vida nostra de otieresos e de su Logudoro e finas de tota sa Sardigna. Si custa idea la podides leare creo chi siat una grande cosa. Oramai in ogni parte de su mundu totu chircant de valorizare sa limbra pròpia, e nois non devimus èssere a dae segus de custos. Est una limba chi at un orìgine vermante istòrica, chi bois ischides totu ca sa limba sarda est una limba chi benit dae su latinu chi at un’origine, at unu fundamentu de grande importàntzia, de grande dignidade. 

Chircamus totu de la connòschere custa limba, de la faeddare in sa manera mezus possìbile e chircamus finas, in modu particulare, de fàghere imparare sos fizos nostros pro chi non s’ismentighent custa limba, antzis la connoscant semper e pius. Ma unu sardu chi siat veramente sardu, autènticu, chi non siat unu sardu chi apat paràulas chi no apant nudda de ite fàghere cun sa nostra traditzione cun sa nostra limba. Gràtzias de totu e augùrios a bois totu.

Cardinale Màriu Frantziscu Pompedda
Otieri 2003


















  




 

 
 
 

 

 
diariulimba@sotziulimbasarda.net  © sotziulimbasarda 2004-2008,"e' vietato riprodurre articoli originali o estratti da questo sito senza l'assenso della direzione"