© LimbaSarda 2004

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

31/10/2004 Limb'isortaSas peleas de sos giovanos po s'impreare

Bolimus trabballare ebbia !

de Manuela Mereu

L’iscies cale est s’allega chi agradat a medas? Gratis: podies andhare a Germania e si nages cust’allega bos cumprendhent, a Inghilterra e ant a fŕghere ateretantu, ma non bi est su bisóngiu de che fŕghere su viŕggiu e de che ispéndere tanti dinare, tantu l’iscint bene finas innoghe ite bolet nŕrrere. Paret chi sa moda de oe siat a fŕghere totu chene arricire nudha. Sos laureaos de como lu podent nŕrrere a boghe arta, puite cada borta chi dimandhana in crachi logu po cricare trabballu arrecint semper sa própia allega: boles fŕghere crachi cosa? Ti depes acuntentare de su chi bi est. E custu andat bene meda ca non podimos arrenessere ebbia chin d-unu títolu. Bi est bisóngiu de pňnnere a prátiga cuthu chi amos istudiau. Ma totus ti nant: “Semos cricandhe gente chi tengiat esperiénthia”, ma accidente nisciunu ti pigat a fŕghere custa esperiénthia!! E gasi gasi che colan sos annos e tandho s’isciusa est ca che ses tropu mannu e sunt cricandhe pethones gióvanes chi tenet ideas e gana de fŕghere. Tandho ti colant in conca totu sos annos chi as colau istudiandhe, totu sas peneténthias chi as patiu in cuthos dimónios de libbros chi a bortas aias bróthiu brundire dae sa ventana, t’ammentas de babbu e de mamma tua chi si che ant bogau su pane dae buca po ti fŕghere istudiare e ti dimandhas si as fatu bene o male, si tenes arressone o nono a cricare de arrennessere in custa sociedade. Tenimos sa voluntade, ma po andhare ainnantis no nos bastat ca non bolimos prus vívere a palas de babbos e mammas nostras, ma semos disigiandhe a fŕghere crachi cosa solos chene s’agiudu de nisciunu, finas po chéthere nois a agiudare a sos ŕteros, ma nisciunu intelegat, parent totu surdos!! Nisciunu pero si permitat de cartiare sa boghe e de bogare a campu ŕvulas de cada genia candho sos gióvanos si che andant dae custa terra, ca semos provandhe de abbarrare in custu logu e semos disigiandhe una terra chi siat mengius de cuthu chi semos videndhe, ma si non semos istimaos in terra nostra es t méngius a nos dare ite fŕghere in ŕteru logu!

Che semos orrósios de allegas nadas a su bentu: a allegare agradat a totus ma est ora de nos pňnnere a fŕghere crachi cosa, si calincunu no lu permitit!

A segus