Dominiga passada, su ses de Sant'Andria-Donniasantu, s’est fata sa de battoro editziones de sa “Marcia pro sa paghe” Gesture-Lacune. A pustis de sa missa, pro 21 chilometros, nessi chimbechentos pessonas e fortzis de pius puru, de donzi edade e dae tota sa Sardigna, e de fora puru, ant partetzipadu a custa initziativa bella.
In conca a su grupu bi fint sos sìndicos de sas biddas inue sa manifestada at fatu frimmada.
Su sìndicu de Gesture at abertu sa marcia ammentende s’importantzia de sa paghe in su mundu e chi est pretzisu a bi la finire cun giogos de gherra in sa terra nostra etotu, faeddende gai de minimare o deburrare sas tzerachias militares. Bi fint su sìndìcu de Nuragus, cussu de Lacune Fausto Fulghesu e su Cunsizeri rezonale, issu puru de Lacune, Paolo Pisu. Presentes, comente donzi annu, bi fint sos frades Cogodi. S’est bidu puru, in sa borgata de “Crastu”, finas su cumpanzu de partidu de Pisu, Lutzianu Uras. Pro tota sa marcia fit rapresentadu numerosu su partidu de “Sardigna Natzione” cun in conca Bustianu Cumpostu e Giampieru Marras (connotu comente Zampa).
Avatu ateros sòtzios de ambientalistas, de volontariadu, de pacifistas, de ciclistas, naturalistas, animalistas, e de sa Cheja. E poi, comente est naturale, b'aiat puru zente comuna, ma totu unidos pro sas mantessi resones: dimandare a su mundu, a s’Itàlia, a sa Sardigna pius aficu a sas chistiones de sas gherras, de sas produtziones de sas armas, de sas tzerachias militares e bases militares inoghe, in terra nostra, e pro sa salude de sos giovanos chi sunt molzende poi de aere fatu missiones de “paghe” in Kosovo e in ateros logos inue s’est isparadu “uranio impoverito”. Totu unidos pro narrere bostu a sa gherra, e pius che totu, a cussu chi est sutzedende in Sa Maddalena, in Santu Istevene, in Teulada e chi nos interessa dae acultzu.
Sa manifestada est istada animada dae sos colores de sas pandelas de sa paghe e dae cussas de sos battor moros, e dae cantos e rimas pro una natzione sarda pius forte, chi s’ischidet dae su sonnu pro dimandare su chi l’ispetat. S'ùnica nota istonada, b’est istada cando su corteo est intradu in Genone. Sa zente, arrivida in sa piata manna de sa bidda s’est frimmada pro buffare e pro si nche pausare unu pagu, ma s'est meravizada e cuntrariada meda dae su discursu de su sindacu de sa bidda, chi, at cumintzadu cun sos saludos ma poi at sighidu nende chi –“nois sardos deviamus finas pessare a ite fit sutzessu si aimus serradu sas bases e sas tzerachias militares in Foghesu o in Sa Maddalena, e cantos postos de tribagliu aimus potidu perdere”.
E poi, chi – “sas costas si che fint salvadas dae su tzimentu gratzias a sas tzerachias militares” e goi e goi. Sos mantessi discursos cualuncuistas de chie at una mentalidade de colonizadu. Est inutile nàrrere chi sa zente, cudda zente, chi fit andada pro manifestare contras a custas cosas, poi de calchi paraula de su sindacu, si nch’est andada a sa lestra bessende dae sa bidda.
A Lacune sa manifestada est giompida a sas bàttoro de borta 'e die e s’est concluida cun sos interventos de su padre de Lacune, de su Sìndicu Fausto Fulghesu, de Paulu Pisu, de Bustianu Cumpostu, de Cogodi, e de ateros rapresentantes de sos sòtzios presentes.
Su Presidente Soru non bi l’at fata! Est istadu su messazu chi at imbiadu. Pecadu, naramus nois, pruite aiat potidu bidere s’entusiasmu de sa zente cando creet a cussu pro su cale manifestat!
Chena pandelas de partidu ma pro s’amore de sa terra sua ebbia.
Sa die fit bella e de sole, sa cumpanzia, puru, sos discursos emmo, ma sa beridade est, a pustis de sas paraulas bellas:
at a arrivire mai unu tempus chi sas gherras ant a finire? At a arrivire mai unu tempus chi sa Sardigna at a essere libera dae sas bases militares e dae sa prepoténtzia de chie cheret fàghere totu, ismanniare puru cussas chi bi sunt giai, chena pessare chi semus nois sardos sos meres de custa terra?
