Sa frùtura diciosa e durche de "S'Alvure de sos
Sardos"
Cando at a torrare a nàschere s'arvule de sos sardos?
Cando at a torrare a bogare frùtura diciosa e durche? Cando ant a torrare paris sos sardos de Aristanis e de Ollolai?
Cando at a accabbare s'isparta de su su sàmbene de sos vivos e de sos mortos? Cando at a acabbare custu mori mori de s'identidade nostra chi nos at fatu ismentigare de èssere unu pòpulu, una zente, una natzione?
Cando s'at a istudare su sonu malu de sas armas ferrudas de cussa die mala de su 1409 in Seddori? Cando ant a sessare sos iscramios de "Su bocidroxu"? Cando s'at a frimmare sa ruta de s'esercitu sardu? Cando ant a torrare a èssere pieddosos sos aragonesos? Ccando l'ant a acabbare sos sardos de si nche fuire? Cando ant a sessare sas brigas inter frades? Cando amus a torrare a agatare sas istigas de sa libertade? Cando amus a èssere òmines lìberos? Cando amus a cumpréndere ca no est possibbile a istransire su chi semus pro bessire a èssere su chi no sunt?
Cando l'amus a finire de istrochere sos àteros e de nos pònnere caratzas de àteras identidades chi non nos servint a nudda? Cando amus a cumpréndere ite devimus fàghere de abberu pro mezorare su fadu nostru? Cando amus a cumintzare a non creere prus a sas faulas...?
Dimandas medas, sunt custas, chi isetant de tropu tempus un'imposta. Un'imposta chi forsis no at lòmpere mai.
Micheli Ladu in custa prima òbera sua s'est postu non a dare impostas a custas pregontas, ca est omine abbistu, ma a contare. No at isseberadu nen sa limba leada (sic) a cussideru dae su mercadu comente prus fatzile, nen sa manera prus lisa, ca no l'interessaiat de seguru s'idea de iscriere pro fàghere dinare cun s'iscusa de unu romazu politziescu o de s'iscarotamentu de unu mortore.
Sa chirca sua est un'àtera. Est prus funduda, prus de intragna.
Est unu biazu in intro de unu mundu istòricu e ispirituale interiore chi enit fatu cun corazu e balentia.
Sas paraulas de custu romanzu sunt durches e tostas. Lambrigas e sàmbene. Amore e Morte. Frores e lepas. Est unu mundu literàriu cussu de Ladu chi podet èssere cumpresu dae chie in Sardigna, a tempus de oe, at cumpresu sas trampas de chie cumandat sa vida culturale sarda. De chie at cumpresu ca s'agguantu de su pòpulu, e de sa pessone, non podet èssere prus comente in antigòriu. Unu tempus si resistiat cun sas armas, oe servit sa conca e s'intelligentzia proite nemos ti ferret, nemos ti impresonat, ma totus ti coglionant cun sa propaganda.
E sa presone prus iscuriosa est cussa bestida a mascara cun sa libertade. E s'identidade de iscraos est cussa chi bendet de prus, duncas pro bèndere diat tocare de pessare, e a iscriere de tzeracos.
Ma Micheli Ladu, pro bona sorte nostra, est unu de cuddos sardos chi at cumpresu. Est un'ispìritu lìberu, contadore de animas in paghe e in gherra. Artisanu de peleas alligras e tristas chi ischit manizare in faeddos sos sentidos de òmines e femminas comente chi isse matessi esseret trapande e tacheddande unu truncu de linna.
Sa paraula iscrita comente iscultura de sa vida interiore.
E de s'arvule de sos sardos, custu artista liberu e galanu, at bogau a pizu figuras de incantu. E una simple pregonta chi no at imposta: cando at a torrare a nàschere s'arvule de sos sardos in sas cussentzia nostras?
