© LimbaSarda 2004

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

28/12/2004 Su tsunami in su Sud-Est asiaticu

Sa natura umana e sa paga umanidade de sa natura

de Nanni Falconi

A bias sa natura si nd'ischidat annicada e nois, sos ómines, b'abbarramus, mischineddos comente semus, irmiseriados e assuconados addainanti a tanta potèntzia. Tando cumprendimus cantu de abberu semus nudda postos a cara a issa. Nudda de piús de onz'àtera criadura chi esistit in custa terra, bia o chena bida chi siat. 
Criadura meledosa s'ómine; e tantu est afetianada a pensare chi a bias s'ismentigat de s'irmiseriamentu sou, e presumit de pòdere fàghere totu su chi li ciochit in conca. Creet de èssere isse su mere de su presente e de su futuro de custu mundu. Fraigat pensende de èssere eternu; ma bastat una iscutinadedda de sa natura a nde l'imbolare su fraigu, e a nde lu fàghere ischidare pro un'iscuta dae sos bisos suos onnipotentes. S'omine cheret dominare sos elementos chi non pro cussu li sunt contrarios. Sos elementos fainant comente chi s'ómine no esisteret. In s'universu, sa sola cosa onnipotente est sa natura, e s'omine prima de totu si depet imbenujare a issa. S'ómine la depet arrispetare comente a unu deus. Comente a unu de cuddos deos chi nos amus fatu somizante, de cuddos chi pretzisos a nois ponimus in chejia e in onzi bicu, de brunzu, de marmaru o de gesso chi siat, chi coberimus de fiores e los pregamus cretèndelos biventes, ma chi mai nos rispondent. Sa natura la depimus riverire, adorare, e mai depimus chircare de nos la pònnere suta e catigare, o de la assachiare, de la atossicare. 
Ma a dolumannu est su chi faghimus; ca non semus pro nudda fizos bonos, e non nd'amus perunu arrispetu cando issa es selia e durche e si lassat fàghere de totu.
Aisetamus chi issa s'annichet pro nos ammentare de chi li depimus riverèntzia.
Depimus agabbare de creere chi semus nois sos omines sos meres de s'universu, interis chi nos perdimus ifatu a sos bisonzos nostros de individuos, leados semper dae su machine de sa presumia. Bastat unu nudda a sa natura pro nos fàghere a ischire chi pro como est issa sa mere e a nois non nos abbarrat àteru chei sas làgrimas, ca issa l'ischit de abberu, in sa potèntzia sua, cantu semus minnoreddos e ledres. Nois chi creimus chi pussedende s'issentzia amus a guvernare sa natura, no amus cumpresu nudda. Non bi l'amus mai a fàghere a li leare su ostinu nostru chi issa mantenet galu in manu. Nois pissighimus s'istoria cretende chi siemus nois chi la faghimus, interis chi a s'imbesse e sa natura chi faghet s'istoria nostra, ca pro a issa, sa mere de onzi cosa,semus solu unos de sos tantos fizos chi at àpidu, de tzertu su piús rebbestu. Issa, sa natura, sa mamma de onzi cosa, sa potèntzia sua nos la dat a bídere onzi die cun sa fiza sua piús potente: sa morte. Nos cuntzedit bida e nos che agabbat ; a bias leendenos a unu a unu e a bias a muntones, comente custas dies. Non bi nd'at de rimédiu. Su ostinu de sa zenia umana est presu a su arrispetu de sa natura. Solu cun s'alleàntzia cun sa natura podimus isperare de superare su ostinu nostru de criaduras irmiseriadas. Depimus imparare a abbaidare a sa natura comente fizos arrispetosos, e non comente e meres presumidos. Forsis tando, su piàntigu, e su dolore pro sas dirgrascias chi sos elementos nos imponent, no at a èssere chena sulenu. 

Nanni falconi

A segus